فراموشى ^ تكپارتى ^

تو كوچه ها داشتيم قدم ميزديم … سومين قرارمون بود … از انيستا همو شناخته بوديم … يهو وايساد و بهم گف : نامجون ! بدترين اتفاق تو زندگيت چى بود ؟ فكر كردم و با ترديد گفتم : ام شايد اين اتفاق كه پدرم مارو ترك كرد … سرشو پايين انداخت و گف : پدر منم به ق•ل رسيده وقتى ١٤ سالم بود …💔 ناراحت شدم و گفتم : اوه متاسفم … لبخند تلخى زدو گف : مشكلى نيس … ساعتمو نگاه كردمو گفتم : واو تا حالا تا ساعت ٢ بيرون نبودم ! با وحشت گف : چييييييى ؟ ٢؟ الان داداشم پوست كلمو ميكنه … بايد برم ! با عجله گفتم : ماشين دارم بيا برسونمت … قرار سوم بود اما من عا•قش شده بودم ! به چهره ى مضطربش نگاه كردمو گفتم : اروم باش الان ميرسم … كه فرياد زد : الان دوعه شبه استرس نگيرم ؟ داداشم منو ميك•شه ! دستمو رو دستش گذاشتمو گفتم : چيزى نيس نترس … گفت : خدا كنه داداشم خواب باشه … پياده شد كوله پشتيش رو هم برداشت و گف : نامجون بابت امروز خيلى متشكرم خداحافظ … : قابلى نداش خداحافظ ميا ✨ به سمت خونه حركت كردم چراغ ها خاموش بود … فك كنم جين خوابه … درو اتاقشو باز كردم … خواب بود … درو اتاقمو باز كردم و رفتم تو تختم دراز كشيدمو خوابم برد ~~~ بعد رفتن نامجون از پنجره ى اتاقم وارد خونه شدم و رو تختم دراز كشيدم صداى پا شنيدم پتو رو سريع رو سرم كشيدم كه ديدم داداشم در اتاق رو باز كرد منو چيزى كردو رفت … كمى تو انيستا گشتم و گوشيم رو خاموش كردم …

صب بود … حداقل با اومدن نامی زندگیم رنگ گرفته بود و متفاوت تر شده بود … داشتم گوشیمو چک میکردم که نامجون پیام داد : های میا من چند روز میرم ججو باهام میای ؟ جواب دادم اره میام و سریع چند دست لباس تو کوله پشتیم چپوندم و شارژ و پول برداشتم …. ش•ت هندسفریم …. بلند شدم برش داشتم و رفتم اتاق مامانم … مامان من چند روز میرم با دوستم ججو … مامانم برگشت و با خنده ی ملیح گف : گوشیتو سایلت نکنیا چون نگرانت میشم (: برو دخترم … داشتم میرفتم که داداشم جلومو گرف : کجا؟ پسش زدمو گفتم : روزای سخت زندگیم اهمیت بم ندادی الان بم اهمیت میدی ؟ ب ت ربطی ندارع به مامان گفتم دارم میرم … کولمو گرف و گف : با کدوم عو•ی ای داری میری ؟ با نگاه سرد کولمو محکم ازش گرفتم و گفتم : دست از سرم بردار و از خونه خارج شدم … رفتم ایستگاه اتوبوس وقتی سوار شدم نامجونو دیدم که دستشو تکون داد … رفتم کنارش : چطوری پسر ؟ هوم ؟ سرشو تکون داد و کلاهشو بیشتر جلو کشید طوری که چشاش معلوم نبود و گف : بد نیستم … که کلاهشو عقب دادمو با خنده گفتم : میخوام چشاتو ببینم کلاهتو ندع جلو !… تک خنده ای زد و با کتابش مشغول شد … دوتا زن اومدنو گفتن : حیح ببین دختر مردمو …! معلوم نیس با کیا میرن میان … تا اینو گف ناراحت شدم اما برام مهم نبود دیدم نامجون کتابشو محکم بس و گف : اولا که تو دهنتون دارید میگید دختر مردم پس ربطی به شما ندارع ! دوما نسبت ما جی اف بی افی هس به شما مربوط نیس … زنا هم که بهشون برخورده بود بلند شدن رفتن … که نامی گف : کسی حق نداره بت چیزی بگه ..! اگه گف به من بگو حسابشو برسم …. لبخندی بهش زندم که اروم گفتم : من برات مهمم ؟… که لبخندی زدو موهامو پشت گوشم داد و کلاهمو بیشتر جلو کشیدو گف : خیلی خیلی مهمی …! لبخندی زدمو تو شونه هاش خوابم برد …

پیدا شدیمو رفتیم هتل … مشخصات ازمون خواس که نامجون صدام زدو گف مشخصاتتو بگو … گفتم که از نامجون پرسیدن : نام پدر ؟ نامجون با ناراحتی گف : کیم تمین … یهو رو به نامجون گفتم …. چی ؟ پدر تو … قات•ل پدرم بود …؟ نامجون گف : چ..چ…چی ؟ میا : نامجون بگووووو نامجون :میا …ب..ب..به خدا من تقصیری ندارم کار پدرم بود 😭💔 میا : متاسفم … داشتم میرفتم که نامجون پشت سرم اومد : میااا من تقصیری ندارم متاسفم … برگشتم و هی به قفسه ی سینش محکم زدمو گفتم : میدونی بدون پدرم چقدر بهم سخت گذش …. درک میکنی اصلا ؟…. صورتمو برگردوندم و داشتم میرفتم که صدای مردمو شنیدم :… برگشتم و دیدم … نامجون … وسط خیابون … غرق تو خون … چیییی ؟ دوییدم سمتش … نامجون … نامجون بیدار شو … غل•ط کردم پاشو عزیزم پاشوووو …💔 گریه کردم امبولاس اومد و نامجونو برد …. الان ۳ روز از اون روز میگذره و من لباس سیاهم رو از تنم درنیاوردم … و اما تهش قا•تل عش•قم شدم !…💔

درخواستی ای بود درخدمتم (: